طفلی بنام شادی دیریست گم شده
با چشمهای روشن براق
با گیسوئی بلند به بالای آرزو
هر کس از او نشانی دارد ما را خبر کند
اینهم نشانی ما:
یکــسو خلیج فارس ؛ ســوی دیگر خزر
اینجا وبلاگ دوم منه و بیشتر اینجا برای ثبت وقایع و حرفهای روز مرمه
به قول یکی از دوستان وبلاگ نویس:
" شاید ارزش بعضی حرفها در لحظه قابل فهم و دریافت برای همگان نباشد اما دلیلی برای نگفتنشان و ثبت نکردنشان نیست "
- استفاده از مطالب این وبلاگ منوط به کسب اجازه از صاحب آن است.
ادامه...
آخی حتی تو وصیت نامه ش هم مردمو خندونده! اما خب خنده تلخ....
تو دبیرستان ی دبیر هندسه داشتیم ی آقای مغرور خودخواه و بد اخلاق هر دفعه که یکی از بچه هارو میبرد پای تابلو و بلد نبودن جواب بدن و لبخند میزدن میگفت" خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است" بعدشم سرش داد میزد: مشنــــــــــــگــــــــــــــ
خنده خیلی از ماهام خیلی وقتا از گریه غم انگیزتر است مثل الان....
آخی حتی تو وصیت نامه ش هم مردمو خندونده!
هر دفعه که یکی از بچه هارو میبرد پای تابلو و بلد نبودن جواب بدن و لبخند میزدن میگفت" خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است"
اما خب خنده تلخ....
تو دبیرستان ی دبیر هندسه داشتیم ی آقای مغرور خودخواه و بد اخلاق
بعدشم سرش داد میزد: مشنــــــــــــگــــــــــــــ
خنده خیلی از ماهام خیلی وقتا از گریه غم انگیزتر است مثل الان....
استن و الیور از نابغه های دنیا بودن و حتی میشه گفت هستن...
بهشت جایگاهشون....
اما سعید ..........اینجا مثل اون اوایل افتتاحش بنویس نمیگم همیشه فقط گاهی اوقات گاهی....
جمله ی خیلی قشنگی بود
روحش شاد باشه
تو هم سر خاک من گریه نکن
ایشاله که خدا بیامرزدش. استن رو میگم. بعدش بیاد بهشت پیش خودمون. اونجا با هم بخندیم!
دم شما و اون و الباقی خوانندگان وبلاگ سراسر معرکه ت، گرم گرم.