زندگی در بوته هیچ
تارنگاشت های سعید ایلخانی مهوارزندگی در بوته هیچ
تارنگاشت های سعید ایلخانی مهوار
ظریف
ظریفی نوشته بود:درس می خونم. هر وقت درس می خونم خنده ام می گیره از خودم و این جبری که باعث می شه من روی صندلی بنشیم و مداد و پاک کن دست بگیرم و در علم غوطه ور شم آن هم چه علمی؟ ریاضی، از نوع گسسته . به خیال های واهی خودم می خندم که هر چی بیشتر از ریاضی فاصله گرفتم اون بیشتر به من نزدیک شد، یاد حرف آقای میم می افتم که می گفت معجزه ی شب امتحان، بارها همین مباحث رو سر کلاس از الی پرسیدم و جوابمم داده اما تو مخم نرفته
اما حالا تمرین ها رو حل می کنم و تو دلم می گم بدک نیس، شیرینه، شاید چون فمیدمش می گم شیرینه وگرنه از هر زهرمار دیگه ای تلخ تره اینا باعث نمی شه که علاقه ای در من ایجاد شه، خیلی وقت کنم به علایق دیگم برسم.
بگذریم. فقط می خواستم بگم دارم درس می خونم، به وبلاگم فک نمی کنم، چرا کمی فک می کنم که روزهای اخریست که اینجا می نویسم و می رم و … بقیه اش باشد برای پست آخر
*شمارش معکوس که می دم دلم می گیره!
کامنت امیر عزیز
جواد نکونام
این شعر از کیست؟
سعدیا مرد نکونام نمیردهرگز...
راهنمایی: اسم شاعردرشعرآمده است.
جواب:
جواد نکونام:دی
استراحت
هی رفیق...
بیا کمی استراحت کنیم
مزرعه ای که استراحت کرده ؛ محصولی عالی میده
خیلی درس خوندم یکم استراحت کنم:دی 
خوش باش
خیانت دفعه اولت تنمو لرزوند ، الان هر
شب بغل یکی هم بخوابی...
عین خیالم نیست...
خوش باش یارو !
آخ خدا
دلم کمیل می خواد . . .
اَللّهُمَّ وَ اَسْئَلُکَ
سُؤالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فاقَتُهُ وَ اَنْزَلَ بِکَ عِنْدَ الشَّدآئِدِ حاجَتَهُ وَ عَظُمَ
فیما عِنْدَکَ رَغْبَتُهُ اَللّهُمَّ عَظُمَ سُلْطانُکَ وَ عَلا مَکانُکَ وَ خَفِىَ
مَکْرُکَ وَ ظَهَرَ اَمْرُکَ وَ غَلَبَ قَهْرُکَ وَ جَرَتْ قُدْرَتُکَ وَ لا یُمْکِنُ الْفِرارُ
مِنْ حُکُومَتِکَ 
میشه
چشمامو میبندم و تو چند ثانیه از اول تا آخرشو تداعی می کنم و میگم:
میشه . . .
الهی به امید تو . . .