سبزینه پوش

برخیز تا قرار بگیرم

                 پیغامی از بهار بگیرم ...

ای خاک پای نعل سمندت ، سوارها !

شولای خویش را بتکان از غبارها !

ای آخرین مکاشفه ! ای اولین شهود !

سبزینه پوش دره ی گردو چنارها ...

تفسیر لافتائی انسان عصر من !

سر می نهند حکم تو را ذوالفقارها

مقصود قاصدانی و معشوق عاشقان

محبوب لم یزالی پروردگارها

شوری بگیر و شعر مرا سرزنش مکن

موعود لحظه لحظه ی لیل النهارها

صیاد اگر تویی ، صنما صید کن مرا

آهو اگر منم چه خوش است این شکارها

حسنت به اتفاق ملاحت مرا گرفت

فرمانروای کشور ابرو کنارها !

تنها نه در سپیده دم جمعه ها ، که ما

هر روز هفته ندبه بخوانیم ، بارها ...

این هم قسمتی از شعر " تفسیر لافتایی ... " از حافظ ایمانی

برگرفته از وبلاگ: ستاره زد . . . سلام کن